In deel 1 keken we in het kader van 70 jaar Tuindorp terug naar de oprichting en de opening van de speeltuin. Deze maand kijken we terug op de wens van het toenmalige bestuur om een eigen gebouw te realiseren.

In 1950 werd er al druk gesproken over een eigen gebouw. Er werden al financiële acties op touw geze t door middel van verlotingen, bazaars, er werden donaties gevraagd etc. om als het zo ver was een financiële bodem te leggen, zoals men dat noemde. Er werd ook een bouwcommissie in het leven geroepen, bestaande uit de heren Bakker, Lijster en Jonker. Zij brachten een bezoek aan opzichter Bos met het verzoek een tekening te maken. Waarom wilde men een buurtgebouw? Er was voor de jongere jeugd een speeltuin, maar voor de ouder jeugd was er nog niets. En om de jeugd van de straat te houden wilde men een buurthuis. De rijpere jeugd, jongens en meisjes, maar ook vrouwen zouden ervan profiteren. Zelfs was er plaats voor de zondagschool.

In 1952 kwam het gebouw dat op de veemarkt stond te koop. Dit gebouw werd gebruikt door de boeren op de weekmarkt, maar er werden ook vergaderingen en beurzen in gehouden. Het bestuur moest snel handelen, er waren namelijk meer gegadigden die belang bij het gebouw hadden.

Door kordaat optreden van het bestuur vroegen ze een gesprek aan met B en W om een goed voorbereid plan te overhandigen. Zo wisten ze beslag te leggen op het gebouw. Maar toen kwam het eropaan. Waar moet het staan? Wie gaat het doen? Wat gaat het kosten? En het belangrijkste, wanneer kunnen we erover beschikken?

Dat het nog tot 1954 heeft geduurd eer men er gebruik van kon maken en het officieel kon openen was geen probleem. Met behulp van een vaste groep vrijwilligers is het gebouw van de grond toe op gebouwd. Op 24 januari 1954 wordt het gebouw officieel geopend door toenmalig burgemeester Tjalma en werd de naam DES onthuld:

“DOOR EENDRACHT STERK”

Er kwam een kleuterschool in, er werden vergaderingen gehouden, er is een muziekclub, handarbeidclub en op zondag is er een kerkdienst en zondagschool. Er was duidelijk behoefte aan een buurtgebouw in Tuindorp en Hoogeveen. Maar in 1966 dreigt het gebouw in te storten. Maar ook nu staan er vrijwilligers gereed om het gebouw te renoveren en het gebouw van steen opnieuw op te trekken.

Wat gebeurde er nog meer in die tijd in Tuindorp? In die tijd stookten de meeste mensen op kolen. Dat betekende dat de schoorsteen regelmatig geveegd moest worden. Hier werd W. Zwiep voor gevonden die na oproep langs kwam om 3 schorstenen te vegen, 2 keer de keuken schoorsteen en een keer de kamer schoorsteen. De kosten bedroegen 2 gulden per jaar en werd geint gelijktijdig bij het ophalen van de contributie.

Ook werd er in die tijd een verkeerscursus gegeven. Dit was een serieuze zaak volgens het bestuur. Dat bleek ook wel, want de jeugd van 10 tot 14 jaar werd op de woensdagmiddag verwacht en de ouderen van 15 tot 80 jaar op donderdagavond en dat gedurende 6 weken. Inspecteur van politie, de heer Veerman en Hoofdagent van Roon gaven op vrijwillige basis aan de hand van filmpjes en plaatjes uitleg hoe je je in het verkeer veilig moet gedragen. Een duidelijke boodschap was er voor die opgeschoten jongeren op die brommers.

De activiteiten in het DES-gebouw breiden steeds verder uit. Het gebouw staat er, de speeltuin draait geweldig en nu komen de activiteiten.

Kinderen van de speeltuinvereniging deden mee aan een wedstrijd voor blikken trommels. Een soort drumband concours. Men was zo enthousiast dat men een drumband wilde oprichten. Enkele ouders vormden al snel een bestuur met de heren Padding en G. van Dalen.

Op 28 december 1959 vond de oprichting van de drumband plaats. De groep bestond al snel uit 55 jongens en meisjes in de leeftijd van 7 tot 13 jaar. Met man en macht werden de trommels voorzien van een groen, witte kleur. De jeugd leerde trommelen op blikken, geleverd door blikfabriek Drentina. Ze kregen les van de heer Jonker uit Hollandscheveld. In uniformen groen en wit uitgedorst kon men zich op Koninginnedag 1960 aan de Hoogeveensche bevolking tonen.

De kosten werden gedeeltelijk bijeengebracht door de ouders die wortels gingen punten voor conservenfabriek Lukas Aardenburg. In totaal werden er 500 kisten wortels gepund.

In 1964 werd de drumband uitgebreid met een majorette afdeling en enkele hoornblazers. Het succes bleef niet uit. Op diverse concoursen werden prijzen behaald. Als drumband, maar ook individueel werden er prijzen gewonnen.

Door dat succes kon men fondsen aanschrijven en financiële acties houden. Hierdoor kon men in 1966 31 nieuwe trommels aanschaffen voor een bedrag van 3000 gulden. Die stonden ‘s nachts nog in de omgeving van België en moesten de volgende dag in Hoogeveen worden bezorgd. Gelukkig werden ze op tijd geleverd. Zo konden ze ‘s avonds in de Tamboer tijdens het 10-jarig bestaan worden getoond. In november 1999 kwam er een eind aan het bestaan van de band.

Naast de oprichting van de drumband, zag ook circus Pinkeltje het levens licht. In 1966 vond men bij Buurtgemeenschap Tuindorp dat er nog wel een nieuwe activiteit bij kon. Tijdens een weekendje Zuidwolde werd door enkele jongeren de plannen verder uitgewerkt. Er werd een bestuur geformeerd en geoefend met diverse onderdelen. Het bestuur bestond uit Be Duinkerken als directeur, Siska van Dalen werd spreekstalmeester. Om attributen aan te schaffen werd “Vrienden van het Kindercircus” opgericht die voor financiële ondersteuning zorgden, maar ook flessen en krantenophaal acties zorgden voor ondersteuning. Om ervaring op te doen ging de jeugd sfeer proeven in Brabant bij kindercircus “IL GRIGIO” in Haren. De artiesten in spe keken hun ogen uit. Maar met een koffer vol ervaringen keerden ze terug in Hoogeveen. Waar ze vol enthousiasme zelf aan de slag gingen. Dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Hoe kom je aan een passende naam?

Het was buurtwerker de heer Metz die ook in zijn oude woonplaats De Haag een kindercircus begeleidde en de heer Dik Laan, schrijver van de boeken over kabouter Pinkeltje, benaderde of de naam Pinkeltje gebruik mocht worden voor het kindercircus. De heer Dik Laan vond het goed en werd zelfs beschermheer. Het circus heeft in zijn bestaan heel veel optredens verzorgd door het hele land met acrobaten, clowns, jongleurs en alles wat bij een circus hoort.

Hoe ontstond Tuindorp–Zuid? Op 1 januari 1972 was het een feit, twee buurtverenigingen werden samengevoegd. Maar zoals ik het nu schets, zo eenvoudig is het niet gegaan.

Op 6 april 1971 meldt Buurtvereniging Zuid dat ze stoppen. Penningmeester en tevens beheerder van de Pelikaan, de heer A. Huisjes geeft aan er alles aan gedaan te hebben om de zaak draaiende te houden. Zelfs de oprichting van een tafeltennisclub die aan bleek te slaan, maar toen het erop aankwam stopte iedereen. Al met al om moedeloos van te worden. De jaarvergaderingen werden alleen bezocht door de overgebleven bestuursleden.

Acht jaar eerder tijdens de oprichting zag het er allemaal goed uit. Maar na acht jaar hoeft het allemaal niet meer. De heer Huisjes gaf de schuld aan de televisie, hij noemde dat stomme kastje de boosdoener.

Op de oudere jeugd kon men niet bouwen, het is jammer dat je zo somber moet zijn. De stekker ging er tijdelijk uit, maar de speeltuin naast de Pelikaan bleef wel open. Halverwege het jaar werd toenadering gezocht naar de andere buurtvereniging in de buurt: Tuindorp. Men stelde voor om schriftelijk op 1 januari 1972 de nieuwe overeenkomst en het oprichten van een nieuwe buurtvereniging gestalte te geven. Men was al geruime tijd bezig om de plannen uit te werken. De overeenkomst kon alleen geldig worden verklaard als de leden daar hun fiat aan hadden gegeven. De verdeling van de leden was niet eens zo groot. In Tuindorp hadden ze tweehonderd leden en Zuid had honderdveertig leden. De heer Lijster, op dat moment aftredend voorzitter van Tuindorp, had al vaker aangegeven dat een fusie voor beide buurtverenigingen het beste was. Het was binnen buurtvereniging Tuindorp allang duidelijk dat het bij buurtvereniging Zuid niet naar wens verliep. De fusie werd voorlopig aan gegaan voor twee jaar.

De naam lag voor de hand: Tuindorp–Zuid, ook hier was over nagedacht. Als de fusie toch niet bleek te werken kon men altijd op de eigen naam terugvallen. De leden van Zuid konden deelnemen aan de activiteiten van Tuindorp, bijvoorbeeld bij de Drumband, Pinkeltje, de speeltuin maar ook van de twee opbouwconsulenten die in dienst waren van de stichting Samenlevingshulp. Men stond er op dat beide speeltuinen gehandhaafd bleven. Dat gebeurde ook. Op dat moment dacht men dat het een goede greep was om een fusie aan te gaan.

Maar lopende het jaar bleek dat het toch niet zo vanzelfsprekend. In het laatste nummer van het mededelingenblad werd gezegd dat er in feite niets is gebeurd. Het bestuur is zeer teleurgesteld. De verwachting, aansluiting met Zuid, is tot op heden in het geheel niet zichtbaar geworden. Leden van Zuid zeiden hun lidmaatschap op, omdat de contributie iets was verhoogd. Ook de bestuursbezetting van oud leden van Zuid zat hen dwars. In het begin waren dat er 5 en na een aantal maanden nog maar 3. De inbreng van hen was minimaal en zo waren er nogal wat meningsverschillen, dus liep het niet zoals men zich had voorgesteld.

Maar het bestuur laat het er niet bij zitten. Ze beraden zich op de situatie en zijn vastbesloten om er het beste van te maken. Men was van mening dat ondanks alles sprake was van schaalvergroting. Met meer inzet en de belangstelling van een grote groep buurtbewoners zag men toch mogelijkheden tot een beter woon en leefklimaat. Dit was niet de enige fusie die op het pad van Tuindorp–Zuid kwam. In 1999 was het toenmalig wethouder Schouten dat in het kader van bezuiniging van CRM opperde dat Tuindorp–Zuid en het op christelijke grondslag gestoelde De Dukdalf maar een fusie moesten aangaan. De kern van het verhaal is het volgende: Tuindorp–Zuid was uit zijn jasje gegroeid en wilde graag een nieuw onderkomen. De Dukdalf wilde ook graag een eigen gebouw. De wethouder was het daar wel mee eens, maar door de bezuiniging was dat niet mogelijk. Daar kwam nog bij dat het gebouw op een meer centraal gelegen locatie gezet moest worden. Dit tot ongenoegen van het bestuur van Tuindorp–Zuid. Zij waren van mening dat dan, de jarenlang opgebouwde werkzaamheden, zouden instorten. Het behoud van zelfstandigheid van de buurtvereniging zou in gevaar komen. Men wilde het liefst een eigen gebouw naast het bestaande. Maar ook het bestuur van de Dukdalf was bang haar identiteit te verliezen als de verenigingen onder een dak zouden komen. Al waren de gesprekken onderling zeer open en op een prettige wijze verlopen.

Het bestuur van Tuindorp–Zuid bleef daarom bij de gemeente aandringen om dat te realiseren wat eerder in een vroeg stadium was toegezegd ook zal gebeuren. Zij wees het gemeentebestuur er op geen medewerking te zullen verlenen aan een samenwerking met een organisatie waar beroepskrachten in dienst waren. Men was er niet gerust op dat ze door deze beroepskrachten onder de voet zouden worden gelopen. Het heeft nog wel een tijdje geduurd maar uiteindelijk was het wethouder Schouten die de eerste steen voor het nieuwe buurthuis heeft gelegd. Dit door de vastberadenheid van het bestuur.

De datum van het 70-jarig bestaan van Tuindorp–Zuid komt steeds dichterbij. In de vorige delen hebben we teruggekeken naar het ontstaan en de fusie.In dit deel gaan we terug naar wat er allemaal georganiseerd werd in de jaren 80. Naast de gebruikelijke wekelijkse activiteiten van kaarten, sjoelen etc, werd er in die jaren veel aan sport gedaan. Op 20 januari 1982 werd er geschaatst. Men ging met de bus naar Assen. In de winter van 1982 kon er ook op natuurijs geschaatst worden. De kanovijver was hier zeer geschikt voor. Er werd in 5 categorieën geschaatst. Maar ook werd er meegedaan aan straat volleybal. voor dames en heren. De teams kwamen uit diverse straten: De Hazelaar, Spirea, Etstoel, Goudenregen etc. Aan het eind van de competitie werden de prijzen verdeeld.

Dat de buurt die tijd sportief was, bleek uit de Meerkamp die werd gehouden in het RABO-park. De ploegen bestonden uit 5 heren en 5 dames. Onderdelen waren touwtrekken, theorie ronde, een rode draad en zeker spelletjes met water. Ook de voetballers kwamen aan hun trekken. In de zaal was een competitie waaraan werd deelgenomen, maar ook op het veld tijdens de bedrijven voetbalcompetitie. Dat ze konden voetballen werd duidelijk met het kampioenschap in de D klasse.

In februari 1983 startte men met recreatie badminton. Er was van verschillende kanten belangstelling dat men het wel wilde proberen. Dat het aansloeg was wel duidelijk, want er kan nog steeds badminton gespeeld worden. Er werd in die periode ook een bromfietstrial gehouden. In de speeltuin in de Tamboerlaan zette men een parcours uit met hindernissen.

Voor de jeugd hield men met Sint Maarten een lampionnenoptocht. Voor de muzikale begeleiding liep de eigen drumband voor op. Elk jaar ging de reisvereniging op pad, ze bezochten diverse steden in Nederland en Duitsland. Maar ook de auto puzzeltocht op tweede paasdag bleek een doorslaand succes. Deze rit wordt heden ten dage nog steeds gehouden. Ook werd jarenlang een fietspuzzeltocht op Hemelvaartdag georganiseerd. Al deze evenementen werden buiten gehouden.

In het DES-gebouw en De Pelikaan werden ook veel activiteiten gehouden. Naast de eerder genoemde kaart en sjoelavonden kon men ook aan diverse cursussen deelnemen. Men kon naar een cursus smalfilms, Duitse of Engelse les en danslen. Voor de bloemschikcursus was in het begin niet genoeg belangstelling. Ook een cursus weven, brooddeeg, fietsonderhoud, houtsnijden voor beginners en gevorderden en autotechniek stonden op het programma.

Er werden dansvonden georganiseerd, in het begin met een live band, op den duur waren die niet meer te betalen. Voor een avond vroegen ze toen al vierhonderd gulden. Men ging op zoek naar een oplossing en kwam bij de heer Tieme terecht. De belangstelling liep in het begin wat terug, omdat men het dansen op muziek van een langspeelplaat niet erg kon waarderen. Terwijl je met de muziek van een LP meer dansen dan alleen een Foxtrot kunt doen zoals een Engelse wals, Weense wals en vele andere dansen.

De jeugd kwam in de jaren 80 ook aan hun trekken. Er werden diverse activiteiten opgezet. Regelmatig werden er filmvoorstellingen gehouden in de beide buurthuizen. Elke maand werd er een prachtige film vertoond. Elke woensdagavond was er een instuif voor de jeugd van 12 – 14 jaar. De jeugd mocht zelf met ideeën komen. Wat ze wilden doen die avond. Voor de jeugd van 15 + was er iedere donderdagavond een soos. Ook werd er geprobeerd regelmatig een disco avond te organiseren, maar de oudere jeugd liet het afweten.

Op de woensdagmiddag was er een handarbeid club die alleen door dames werd bezocht. De dames die de leiding hadden wilden ook graag dat er jongens zouden komen. Een van de aanwezige jeugdige dames riep spontaan dat haar vader wel zou willen helpen. De vader kwam, nam zijn twee zonen mee en de club werd gestart.

Verder werd er elk jaar een vakantie speelweek gehouden met straattekenen, hindernis fietsen, een viswedstrijd en nog veel meer. De prijzen werden beschikbaar gesteld door de winkeliers uit de Nije Nering. U ziet wel, er werd in de jaren 80 niet stil gezeten in Tuindorp–Zuid.

In dit deel kijken we terug op de afgelopen 10 jaar. We beginnen in 2009. In deze periode was er een intermediair werkzaam. Hij ondersteunde wijkbewoners. Zijn belangrijkste taak was te bewerkstelligen dat de wijkbewoners konden blijven participeren. En wel specifiek aandacht voor mensen met een beperking, chronische zieken en ouderen. Hij werkte samen met andere zorgverlenende instanties. Hij keek naar mogelijkheden en kansen voor de wijkbewoners door hen te betrekken en het vinden van oplossingen. Ook werden in die periode straatactiviteiten georganiseerd. In de Muurbloemstraat en omgeving zijn ze toen gestart. Die bewonersgroep was een belangrijke spil in deze periode.

Natuur Ontdek Plek in/en het Zuiderpark was in die tijd ook een hekel punt. In 2007 was het startsein hiervoor gegeven door wethouder Poutsma. In de indianencultuur was sprake van een natuurlijke ontmoetingsplaats. De kinderen wilden er graag een Totempaal geplaatst zien. Onder leiding van een kunstenares en iemand van de Groene Driehoek werd deze gerealiseerd.

In 2009 werd begonnen om de Pelikaan te verbouwen. Na de terugkerende oliebollen en kniepertjes actie, werd begonnen met het leeghalen van De Pelikaan. Veel spullen werden opgeslagen in het DES-gebouw, maar ook in een ruimte in een van de flats aan de Alteveerstraat. Er is ook veel weggegooid. In januari 2009 werd begonnen met de sloop. Woonconcept was de opdrachtgever in een samenwerkingsproject met de gemeente Hoogeveen. De gemeente huurt het gebouw en wij mogen er gebruik van maken. Maar ook de bewoners van de flats aan de Alteveerstraat. De opening vond plaats op 5 september 2009.

In september dat jaar werd voor de laatste keer onze buurtkoerier huis aan huis verspreid. Het was financieel niet haalbaar door te gaan met het huis aan huis te verspreiden.

In de afgelopen jaren werd net als afgelopen vakantie de vakantiespelweek georganiseerd. Er waren reisjes naar Attractiepark Drouwenerzand, maar ook een kinderbingo. En er was, om de kosten voor de jeugd zo laag mogelijk te houden, ook voor de ouderen een Bingo en kaartavond gehouden. Deze activiteiten vinden ook nu nog plaats. In oktober 2010 werd er een heuse zeskamp gehouden. Acht teams streden om de winst. Er werd onderling geworsteld met kruiwagens, touwtrekken, waterballonnen gooien, ringsteken en nog wat spannende spellen. ’s Avonds werd het spektakel afgesloten met de theorieronde en een barbecue.

Jarenlang huisveste Peuteractiviteit “De Ukkies” in het DES-gebouw. Tegen een geringe vergoeding kon men op maandag, dinsdag en woensdagochtend als werkende ouder hun kroost toevertrouwen aan een stel enthousiaste leidsters die dat op vrijwillige basis deden. In oktober 2012 kwamen er veel regels en verplichtingen, opgelegd door het Rijk. Gesprekken met de Gemeente wezen uit dat het voor de vrijwilligers niet meer te doen was en moest men er mee stoppen.

Wat we nog vergeten zijn te melden is het feit dat al meer dan 30 jaar Tuindorp–Zuid de regie heeft over de elk jaar terugkerende kermis. Eerst voor het DES-gebouw. later op het Beukemaplein en de laatste jaren op het Marktplein.

Naast de activiteiten die georganiseerd worden door de buurtvereniging zijn er ook anderen die gebruik maken van het DES-gebouw en de Pelikaan o.a. de houtsnijdersclub, het kerkgenootschap, de Hoogeveensche Harmonie, Koor de Pelikaan, de Weefclub, etc.

We hebben de afgelopen delen heel veel teruggekeken, hebben stilgestaan bij wat er de afgelopen 70 jaar allemaal is gebeurd. Niet alleen in de buurt, maar veelal in het buurtgebouw van Tuindorp–Zuid en de Pelikaan. We hebben heel veel oude plakboeken, fotoboeken en honderden buurtkoeriers door zitten lezen. Wat dan opvalt is het bestuur. Er hebben veel personen zitting genomen in het bestuur. Er waren er bij die het een half jaar of enkele jaren vol hielden. Maar er zijn er ook bij die het jaren hebben volgehouden. Ik las ergens dat mevrouw Ringenier het 25 jaar heeft volgehouden. In het huidige bestuur, dat momenteel uit 7 personen bestaat, zijn er ook drie die het al jaren vol houden en aan het eind van het terugkijken op 70 jaar Tuindorp–Zuid mogen zij best genoemd worden. Zij zijn de ruggengraad van het bestuur en hebben jarenlang bijgedragen aan het feit dat Tuindorp–Zuid nog steeds een begrip in Hoogeveen is. Aan het eind van deze terugblik weet ik zeker dat de leden van Tuindorp–Zuid het waarderen dat we de namen van die bestuursleden noemen: Marco Blokzijl, Jan Bork en Jennie Jutstra.

In de afgelopen delen hebben we teruggekeken. Hoe kan een buurtgemeenschap zo lang bestaan? Dat gaat niet vanzelf, daar heb je enthousiaste mensen voor nodig, die vaak op vrijwillige basis hun vrije tijd daarin stoppen. Dan moeten er plannen worden bedacht, van wat gaan we doen, wanneer gaan we het doen en wat kost dat allemaal. Maar ook niet onbelangrijk, hoe informeren we de bewoners.

In de begin jaren ging dat met een getypt briefje gemaakt op een typmachine en gedrukt met een stencilmachine. Maar men ging ook bij de mensen langs om bepaalde zaken te bespreken. Terugkijkend moeten we respect hebben voor de pioniers van Tuindorp-Zuid. Want wat zij hebben bereikt, daar plukken wij in deze tijd de vruchten van. Maar wel met het doorzettingsvermogen van al die vrijwilligers die het bestuur vormden en die in commissies zaten. Al was het in de jaren 50 niet zoals het nu is, de buurt bestond eigenlijk maar uit een paar straten, terwijl de wijk nu vijf keer zo groot is.

Er werd in die tijd flink gebouwd en de wijk breide uit. Het bestuur en de vrijwilligers werden geconfronteerd met steeds meer werkzaamheden en om die reden moest de communicatie worden aangepast. In 1950 kwam het eerste exemplaar van “De Buurtkoerier” uit. Wat een werk was dat. Eerst een kopie verzamelen en zoals dat ook nu nog steeds gaat moet het bestuur de meeste gegevens aanleveren. Dan achter de typmachine en alles uit typen, controleren op schrijffouten was er niet bij. Dan drukken op de stencilmachine. Dat ding liep regelmatig vast en daar was men dan uren mee bezig. Dan kwam het terug en moest alles gevouwen en geniet worden. Daarna werd het verspreid door de wijk. Het was allemaal niet gratis, dus ging men op pad om ondernemers te vinden die bereid waren om een advertentie te plaatsen tegen een vergoeding. En ja, 70 jaar later gaat dat nog steeds zo.

Er waren genoeg ondernemers die het wel zagen zitten, met speciale aanbiedingen lokte ze de klanten zo de winkel in. Het moest in de jaren zestig wat moderner en mooier, de techniek werd beter, het drukken werd perfect. Men begon met het maken van een echt buurtblad. De naam bleef hetzelfde “De Buurtkoerier”, maar het zag er allemaal veel professioneler uit. En de ondernemers stonden te springen om er een advertentie in te mogen zetten. Ook het handige formaat sprak men aan, de bedrukking was duidelijk en goed leesbaar, door de toename van de activiteiten stond het buurtblad ook altijd vol. Er was genoeg om over te schrijven en te publiceren. Ook de activiteiten die plaats vonden in De Pelikaan werden geplaatst.

De tijden veranderde. “De Buurtkoerier” kreeg een metamorfose, hij werd groter, er werden foto’s geplaatst die duidelijk over kwamen. En ook nu zijn het de vrijwilligers die door weer en wind op pad gaan om de buurtkoerier te bezorgen bij al die mensen die lid zijn van een bloeiend Buurtgemeenschap Tuindorp–Zuid. Al 70 jaar.

Met het 70-jarig bestaan van Tuindorp – Zuid hebben we via de vorige delen op al die jaren teruggekeken. In de jaren naar het 75-jarig bestaan is er ook veel gebeurd. Hier een terugblik op de afgelopen 5 jaar:

Bestuurlijk is er niets gebeurd, dezelfde bestuursleden zitten er nog. Het DES- gebouw is wel op bepaalde punten aangepast. De deuren zijn voorzien van een frisse kleur, De afzuiging is eindelijk vervangen en de grote zaal heeft een nieuwe vloer. Helaas is de nieuwe vloer in de grote zaal niet geworden wat ervan gehoopt hadden; De dansers vinden hem helaas te stroef, terwijl we er alles aan gedaan hebben om de vloer glad te krijgen. De hoop is nu gevestigd op de leverancier, zij willen kijken hoe het verholpen kan worden.

De bestrating in het fietsenhok is aangepast zodat de leverancier de goederen makkelijker naar binnen kan rijden. We hopen de komende tijd ook de vloer in zaal 2 (jeugdsoos) aan te pakken, en ook de vloeren in de toiletten.

Even iets over de activiteiten van de afgelopen jaren, helaas moeten we constateren dat de belangstelling terugloopt. Dat is een logisch gevolg dat men ouder wordt en jongeren niet veel belangstelling hebben in activiteiten. Toch proberen we met nieuwe activiteiten jongeren te verleiden Tuindorp-Zuid te bezoeken.

Rond kerst 2023 is er een avond autopuzzeltocht georganiseerd. De belangstelling viel tegen, maar de deelnemers waren zeer enthousiast. Dit was dus zeker voor herhaling vatbaar. Ook hebben we oliebollen en knieperties gebakken voor de verkoop.

Per januari 2024 hebben we als bestuur afscheid genomen van de speeltuin aan de Tamboerlaan, we hebben de speeltuin weer teruggegeven aan de gemeente Hoogeveen. De reden hiervoor is dat we steeds weer met vervelende dingen geconfronteerd werden, zelfs bestuursleden werden fysiek belaagd.

Dan de Pelikaan, hier is na jaren minder belangstelling de draad weer opgepakt en met succes, er zijn plannen om de speeltuin die nog wel in beheer van Tuindorp-Zuid is aan te passen. De gemeente komt binnenkort met plannen. Een groep enthousiaste buurtbewoners hebben de tafelbladen in de Pelikaan vervangen. Ze houden de speeltuin bij. Verder worden er weer activiteiten gehouden zoals kaarten en bingoavonden. Ook voor de jeugd is er weer genoeg te doen. In oktober 2023 werd onder grote belangstelling een Halloween tocht gehouden.

Alles op rij gezet is weer veel gebeurd de afgelopen 5 jaar en gaan we op naar het 80-jarige bestaan van Tuindorp-Zuid.